بیومیمیکری (Biomimicry) یا زیستالگوبرداری به معنای الهام گرفتن از ساختارها، سیستمها و فرآیندهای طبیعت برای حل مسائل انسانی است. در معماری، بیومیمیکری یعنی طراحی ساختمانهایی که از حیوانات، گیاهان یا پدیدههای طبیعی الگوبرداری میکنند تا سازههایی هوشمند، پایدار و هماهنگ با محیط زیست بسازیم.
در طبیعت، هیچ چیز بیهوده نیست. هر سازهی طبیعی برای بقا، پایداری و هماهنگی با محیط بهینه شده است. وقتی ما از این اصول در معماری استفاده میکنیم:
این ساختمان تجاری، بدون سیستم تهویهی مکانیکی ساخته شده و دمای داخلش همیشه معتدل است!
طراح آن از سیستم تهویهی طبیعی در لانهی موریانهها الگوبرداری کرده. این حشرات برای خنک نگهداشتن لانهشان، کانالهایی پیچیده میسازند که گردش هوا را تنظیم میکند.
این استادیوم معروف، در طراحی خود از بافت لانهی پرندگان الهام گرفته و شبکهای فولادی پیچیده دارد که هم از نظر بصری جذاب است و هم مقاومت بالایی دارد.
شکل سقف موزه، پوستهای خمیده و صاف دارد که الهامگرفته از حرکت و آیرودینامیک بدن موجودات دریایی است. این طراحی مقاومت در برابر باد را افزایش میدهد و ظاهر طبیعی و زیباشناسانهای ایجاد میکند.
برگ لوتوس خاصیت دفع آب و گرد و غبار دارد. این ایده منجر به تولید مصالح ساختمانی با پوششهای نانویی شده که نیاز به شستشو ندارند و خود را تمیز نگه میدارند.
بسیاری از معماران از فرم شاخههای درختان برای طراحی سازههایی سبک اما مقاوم استفاده میکنند. مثلاً در ایستگاه قطار Strasbourg، ستونها شبیه شاخههای درخت طراحی شدهاند.
برخی فناوریهای نوین مثل:
نشان میدهد بیومیمیکری، فراتر از زیباییشناسی، به حوزهی مهندسی و تکنولوژی نیز وارد شده است.
بیومیمیکری یا الهام از طبیعت، مسیری هوشمندانه برای طراحی ساختمانهایی است که با محیط هماهنگ، زیبا و کارآمد باشند.
معماری آینده، بیش از آنکه به دنبال سازههایی عظیم و پیچیده باشد، به دنبال هوشمندی طبیعی در طراحی است — درست همانطور که طبیعت در طی میلیونها سال آن را خلق کرده است.